Παλιά οι άνθρωποι σχεδόν τα πάντα πλέναν με νερό βρύσης. Καμιά φορά χρησιμοποιούσαν λειαντικά μέσα, όπως υγρή άμμο και υγρό πηλό.

Οι συνέπειες ορισμένων συνθετικών επιφανειοδραστικών ουσιών καθαρισμού παρατηρήθηκαν το 1913 από τον χημικό Reyhler στο Βέλγιο. Το πρώτο εμπορικά διαθέσιμο απορρυπαντικό που περιλάμβανε τις παρατηρήσεις του και ήταν το μείγμα Nekal το οποίο πουλιόταν στη Γερμανία το 1917 για να συμπληρώσει τις ελλείψεις στο σαπούνι στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Τα συνθετικά απορρυπαντικά χρησιμοποιήθηκαν κυρίως στη βιομηχανία πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ύστερα τα εργοστάσια αεροπορικών καυσίμων Ηνωμένων Πολιτειών είχαν χρησιμοποιήσει κατά κόρον τα προϊόντα αυτά που έγιναν ευρέως γνωστά και μπήκαν στην παραγωγή για οικιακή κατανάλωση. Αυτό προκάλεσε ταχεία ανάπτυξη του είδους σε επίπεδο οικιακής χρήσης στα τέλη 1940.

Προς τα τέλη του 1960 τα βιολογικά απορρυπαντικά που περιείχαν ένζυμα, διασπώμενες πρωτεΐνες εμφανίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες.